W imieniu Fundacji wiązankę złożył prezes Marek Puzio. Uczestnicy obchodów wzięli udział we Mszy św. odprawionej w Kolegiacie Jarosławskiej w intencji Powstańców. Po niej w parku przy ul. Czesławy Puzon ps. „Baśka” odbył się miejsce koncert piosenek Powstania Warszawskiego w wykonaniu solistów Jarosławskiej Sceny Piosenki Aktorskiej. Zakazane piosenki rozbrzmiewały w mieście już od godz. 14 dzięki harcerskiej „dywersji”.

Fot. Starostwo Powiatowe w Jarosławiu

Zbigniew Zieliński pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Jelita. Był synek Tadeusza i Heleny z domu Wątroba. Ukończył Szkołę Powszechną im. Stanisława Konarskiego i Gimnazjum im. Augusta Witkowskiego w Jarosławiu. Gdy wybuchła II wojna światowa Zbigniew miał zaledwie 16 lat. Zgłosił się jednak na ochotnika do wojska i otrzymał przydział do 24 pułku artylerii lekkiej, w którym służył również jego ojciec kpt. Tadeusz Zieliński. Walczył nad Dunajcem, a w czasie powrotu do Lwowa został ranny. 19 września w rejonie Tarnopola trafił do niewoli sowieckiej, gdzie po raz ostatni spotkał ojca. Za nową ojca uciekł z niewoli i przez Lwów powrócił do Jarosławia. Tu przyszło zmierzyć się z trudnym okresem jego życia, gdyż końcem sierpnia 1939 roku zmarła jego matka. Jako bardzo młody człowiek, podjął pracę jako kierowca w niemieckiej firmie Scheidt, budującej drogi w rejonie Jarosławia. W 1940 roku podjął naukę w Liceum Budowlanym. Dwa lata później uzyskał duplom technika budowlanego. Równolegle w latach 1941-43 uczęszczał na tajne kursy humanistyczne, które zakończył uzyskaniem świadectwa dojrzałości. Po ukończeniu Liceum Budowlanego rozpoczął pracę w biurze Kolei Wschodniej.

Od 1941 roku Zbigniew Zieliński prowadził działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej, a od 1942 roku w Armii Krajowej pod pseudonimem „Olszyna”. Był bliskim podkomendnym płk. Wojciecha Szczepańskiego, ojca Małgorzaty Wajdy, nowej członkini Rady Fundacji. W 1943 roku ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych. Został ranny podczas obrony Wiązownicy, gdy wioskę podpalili nacjonaliści ukraińscy. Trafił do klasztoru ss. Niepokalanek. Został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z mieczami. By uniknąć prześladowań ze strony Urzędu Bezpieczeństwa opuścił Jarosław i skrył się wujostwa Kiesielewskich w Wierzycach w powiecie gnieźnieńskim.

W powiecie 1945 rozpoczął studia na Wydziale Komunikacji AGH w Krakowie. Dyplom inżyniera mechanika, magistra nauk technicznych uzyskał w 1950 r. W czasie studiów podejmował dorywcze prace, jako syn oficera zamordowanego w Katyniu, nie mógł liczyć na zatrudnienie. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Metalurgicznym. W 1954 roku podjął dodatkową pracę w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie jako kierownik Pracowni Wytrzymałości Materiałów,, gdzie prowadził badania nad problemem właściwości mechanicznych żeliwa w odlewach konstrukcyjnych. Jej wyniki zawarł w swojej pracy doktorskiej na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH. W !962 roku został powołany przez Ministra Przemysłu Ciężkiego na samodzielnego pracownika naukowo-badawczego. W 1966 roku uzyskał stopień docenta habilitowanego na Politechnice Krakowskiej.

W 1969 roku wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie pracował i doskonalił język angielski. Stamtąd wyjechał do Republiki Południowej Afryki, gdzie pracował jako kierownik laboratorium w kopalni diamentów. Po przejściu na emeryturę wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako asystent maklera. Z Anglii wyjechał do Kanady. W 1987 roku powrócił do Polski, by uregulować sprawy majątkowe. Wówczas zapoznał się z sytuacją młodych ludzi i zdecydował się na założenie w 1992 roku Fundacji i przekazanie części swoich oszczędności na pomoc dla zdolnej młodzieży.

W 1994 roku powrócił z Kanady do Polski na stałe. Kupił mieszkanie w Krakowie, posiadał także majątek po rodzicach w Jarosławiu. Na działce lokalizowany był CPN, z którego firma wypłacała siostrze Zbigniewa Zielińskiego dzierżawę w wysokości ceny kostki margaryny. Po zmianie ustrojowej ceny te uległy zmianie i z dzierżawy można było uzyskać wymierny dochód. To pozwoliło mu na zainwestowanie w bazę, a potem odkupienie stacji paliw. Zbigniew Zieliński założył działalność gospodarczą i rozpoczął podróżowanie pomiędzy Krakowem a Jarosławiem.

Pasją Zbigniewa Zielińskiego było pływanie łodzią motorową oraz żaglówką. W czasie studiów ukończył także kurs szybowcowy i uzyskał kategorie A i B. uzyskał także dyplom jachtowego sternika śródlądowego i morskiego. Pływał jachtem po jeziorach mazurskich i po Bałtyku jachtem, który zbudował wraz ze stryjem Bronisławem. Kolejna jego pasja były podróże. Samochodem zwiedzał RPA, a później Kanadę i niezamieszkałe tereny Alaski.

Mając 80 lat ukończył kurs komputerowy i dwa miesiące przed śmiercią zakupił sobie komputer z internetem, z którego w pełni korzystał.

W ostatnich latach życia odwiedził miejsce zamordowania jego ojca – Katyń. Cmentarz Katyński odwiedził także w tajemnicy miesiąc przed śmiercią.

Zbigniew Zieliński zmarł nagle w Krakowie 16 maja 2003 roku, w czasie podróży z całodobowego pobytu w Jarosławiu. Zgodnie z jego wolą jego prochy spoczęły w rodzinnym grobowcu na Starym Cmentarzu w Jarosławiu 31 maja 2003.

Rok przed śmiercią Zbigniew Zieliński sporządził testament, w którym cały majątek rodziców oraz swoje dorobek swego życia, w tym czynną stację paliw płynnych przekazał na rzecz Fundacji.